Δευτέρα- Ηχος Βαρύς- Ωδή θ΄ 23/3/20
Αινούμεν. Ο Ειρμός.
«Τον μόνον άναρχον βασιλέα της δόξης, ον ευλογούσιν ουρανών αι δυνάμεις, και φρίττουσι των Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας».
Ωδή θ’.
Πανύμνητε των ουρανών.
Ο τόκος σου ο υπέρ φύσιν Θεοτόκε, καταπλήττει Αγγέλους, εξιστά δε ανθρώπους˙ πάσι γαρ ανέκφραστός εστί και ακατάληπτος˙ ον υμνούντες ευσεβώς και δοξάζομεν.
Ηλέηται νυν δια σου η ανθρωπότης, καθ’ υπόστασιν όντως τω Λόγω ενωθείσα˙ και τη αντιδόσει Θεός Παρθένε˙ διο πάντες σε αεί μεγαλύνομεν.
Νεκρώσεως και της φθοράς μου τους χιτώνας, περιείλες Παρθένε, σωτήριον χιτώνα, τον σεσαρκωμένον Θεόν τεκούσα τοις ανθρώποις˙ διο πάντες σε αεί μεγαλύνομεν.
Συ γέγονας υπερφυώς Θεογεννήτορ, οικητήριον όντως του πάντων βασιλέως, και χρυσοειδής κιβωτός του νόμου, νομοθέτην ένδον έχουσα Θεόν σωματούμενον.
Προσόμοια. Ήχος βαρύς.
Ουκ έτι κωλυόμεθα.
Χαίρε τον μέγαν ήλιον εν τω κόσμω αυγή φέρουσα, τον φωτίσαντα τους εν σκότει αγνή καθεύδοντας.
Χαίρε τον μόσχον η δάμαλις, η τεκούσα τον αμώμητον, και συνάψασα τοις γηΐνοις τα επουράνια.
Χαίρε ναέ Θεοκόσμητε Χριστού του Θεού, χαίρε άγκυρα της πίστεως χαίρε κάλλος πολύευκτον.
Πλήθη πολλών χειμάζουσι την ψυχήν μου περιστάσεων, και εκ πασών με Θεοτόκε δείξον ελεύθερον.
Το Θεοτοκάριον Της Ημέρας
Αινούμεν. Ο Ειρμός.
«Εκ φλογός τοις Οσίοις δρόσον επήγασας, και δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γαρ δρας Χριστέ μόνω τω βούλεσθαι, σε υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας».
Ωδή θ. Θεόν ανθρώποις.
Παθών κλυδώνιον συνταράσσει με, και ηδονών βυθίζει με εις χάος Πανάμωμε, κυβερνήτην Χριστόν η κυήσασα, χείρά μοι βοηθείας έκτεινον σώσόν με, μόνη σωτηρία, των πιστών και απολύτρωσις.
Αεί την σκέπην σου και αντίληψιν, χειραγωγόν αιτούμαι συμπαρείναί μοι Δέσποινα, εξαιρέτως εν ώρα της κρίσεως, και εν τη της εξόδου, ότε ζοφώδης μοι, φάλαγξ των δαιμόνων πονηρά επισυστήσεται.
Υλώδους σχέσεώς με απάλλαξον, και καθαρώς αΰλω τω νοΐ ενοπτρίζεσθαι, εν νυκτί και ημέρα παράσχου μοι, σε την εμήν ελπίδα Θεογεννήτρια, το φως την ζωήν, τον γλυκασμόν και αγαλλίαμα.
Λαβών τον πλούτον εκ σου της χάριτος, της σης Χριστέ ασώτως μεν αυτόν διεσκόρπισα, κολληθείς δε πολίταις επτώχευσα, φαύλαις φιληδονίαις, λόγοις και πράξεσιν, αλλά ταις λιταίς της σης Μητρός οικτίρμον σώσόν με.
Προσόμοια. Ήχος πλ. β’.
Τριήμερος ανέστης Χριστέ.
Χαίρε ο θησαυρός της ζωής, χαίρε λυχνία πάγχρυσε, χαίρε στάμνε, μάννα φέρουσα Χριστόν, τον πάντων βασιλέα, χαίρε η αγνή Παρθένε, χαίρε η λύσις της αρχαίας αράς.
Χαίρε της Εκκλησίας σεμνή, ο πύργος ο ασάλευτος, χαίρε μόνη προστασία των πιστών, χαίρε του κόσμου δόξα, υπερευλογημένη, χαίρε βροτών το καταφύγιον.
Χαίρε η αγλαόκαρπος, μηλέα εξ ής έφυσε, μήλον θείον, και πανεύοσμον αγνή, χαίρε ροιά, γλυκεία, κοκκοβαφής Παρθένε, χαίρε η σκέπη των ψυχών ημών.
Κινδύνοις συνεχόμενον, και θλίψεσι τον δούλον σου, Θεοτόκε, μη παρίδης αγαθή, άλλ’ οίκτειρον και σώσον, ελπίς απηλπισμένων, και των δεινών με ελευθέρωσον.